Чаба́н м., [тюрк. с перс.], юж., [чеба́н. кур. Опд.], овчий пастух, овчар, баранщик. [См. 1. чабанить, чабаний].
ТСД3/Чабан
← Чабаний | Чабан / Чабанъ | Чабарка → |
![]() |
← Чабаний | Чабан / Чабанъ Толковый словарь живого великорусского языка Владимира Даля | Чабарка → |
![]() |