Бута́нъ м. сиб. одинокій степной холмъ; курганъ, горка на равнинѣ; бугоръ нарытый сурками, байбаками, торбаганами.
ТСД3/Бутан/ДО
← Буталы (1-2) | Бутан / Бутанъ | Бутара → |
![]() |
← Буталы (1-2) | Бутан / Бутанъ Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Бутара → |
![]() |