Бута́н м. сиб. одинокий степной холм; курган, горка на равнине; бугор нарытый сурками, байбаками, торбаганами.
ТСД3/Бутан
← Буталы | Бутан / Бутанъ | Бутара → |
![]() |
← Буталы | Бутан / Бутанъ Толковый словарь живого великорусского языка Владимира Даля | Бутара → |
![]() |