Мура́ ж. твр. влд. тмб. тюря, тюрка, крошеный хлѣбъ въ квасу. Мури́ть, завтракать мурою. Мура́ть кого? нвг. дразнить.
← Муньга | Мура Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Мурава (1-2) → |
![]() |
[366]Мура́ ж. твр. влд. тмб. тюря, тюрка, крошеный хлѣбъ въ квасу. Мури́ть, завтракать мурою. Мура́ть кого? нвг. дразнить.