Бута́нъ м. сиб. одинокій степной холмъ; курганъ, горка на равнинѣ; бугоръ нарытый сурками, байбаками, торбаганами.
← Бусы | Бутан / Бутанъ Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Бутара → |
![]() |
[147]Бута́нъ м. сиб. одинокій степной холмъ; курганъ, горка на равнинѣ; бугоръ нарытый сурками, байбаками, торбаганами.