РБС/ВТ/Лауренти, Генрих-Карл

Лауренти, Генрих-Карл, родился в Альтенбурге, в Кале, 18 апреля 1780 г., образование получил в Йене и Геттингене. В 1810 г. в качестве домашнего учителя прибыл в Литву и в 1812 г. сделался учителем уездного училища в Бауске, а в 1816 г. на ту же должность переведен был в Якобштадт. В 1819 г. Лауренти покинул службу, но в следующем 1820 г. назначен был опять преподавателем в Рижскую гимназию и с 1824 г. преподавал там историю. В 1838 г. он был произведен в коллежские асессоры и вышел в отставку. Умер в Риге 12 мая 1840 г.

Ему принадлежат следующие сочинения: «Morgenfeier des zwölftеn Tags im Christmond» (Riga 1821 г.); «Tabula votiva, quam, Imperialis Universitatis litterariae Dorpatensis Solennia, quinque lustris, ex quo constituta est, fauste nunc exactis, die XII, mens. Decembr Anni MDCCCXXVII celebranda, illi congratulantes, in aede Universitatis publica, pietatis monumentum posaerunt Imperialis gymuasii Rigani h. t. Director, Praeceptores, Alumni. Interprete Н. C. Laurenty, historiarum in gymnas. Rigan. Praeceptore super. ord». Mitaviae, MDCCCXXVII; «Erinnerung, Urkunde und Dank. Blätter zum Kranz der fünfzigjährigen Jubelfeier Justus Christians von Loder, Med. Doctoris». (Riga, 1828); «Thränenopfer in den ersten Tagen des Christmondes» (Riga, 1825).

Кроме того, Лауренти известен как поэт, писавший стихотворения на различные торжественные случаи; им же были изданы и два сборника стихотворений под заглавием «Denkblätter» (2 тетради; Riga, 1829 и 1839).

Recke und Napiersky, «Allgemeines schriftsteller- und Gelehrten-Lexikon», т. 3, Митава, 1831 г., стр. 28, 29; «Nachträge und Fortsetzungen», Митава, 1861 г., стр. 5. — «Neuer Necrolog der Deutschen», XVIII., Jahrgang, 1840, Веймар, 1842, ч. II, стр. 12, 82.

А. Г.