Бурча́къ м. гродн. горохъ красн. цвѣта, крупнозернистый, съ темными пятнами. (Наум.).
ТСД3/Бурчак/ДО
← Бурханъ | Бурчак / Бурчакъ | Бурчалка, бурчать → |
Словникъ: Би. Источникъ: т. 1 (3-е изд., 1903), стлб. 353-354 ( сканъ · индексъ ) • В 3-м издании в квадратных скобках — добавления редактора И. А. Бодуэна де Куртенэ |