Беке́ш м. беке́шка ж. венгр. сертук, кафтанчик или чекменек на меху. Беке́шный, к нему относящийся. Беке́шник м. кто носит или работает бекеши.
ТСД3/Бекеш
← Бекет | Бекеш / Бекешъ | Бекмес → |
![]() |
← Бекет | Бекеш / Бекешъ Толковый словарь живого великорусского языка Владимира Даля | Бекмес → |
![]() |