Удыри́ть что, усыпать дырами, издырить. Щуры норками своими все кручи удырали. || Попасть въ дыру, напр. свайкой. || Уды́рить, кур. тмб. вор. ударить; тамъ говоръ, дажѣ уды́въ, вм. удавъ, петля.
← Удъ | Удырить Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Удѣлять → |
![]() |
[488]Удыри́ть что, усыпать дырами, издырить. Щуры норками своими все кручи удырали. || Попасть въ дыру, напр. свайкой. || Уды́рить, кур. тмб. вор. ударить; тамъ говоръ, дажѣ уды́въ, вм. удавъ, петля.