[472]Нара́менный, нара́мный, наплечный. Нара́мникъ м. црк. омофоръ; верхнѣе одеяніе ветхозавѣтныхъ первосвященниковъ, въ видѣ саккоса. Нара́мница ж. црк. оплечіе, ожереліе, гривна. Нара́мокъ стар. родъ наплечника, для укрѣпленія на плечѣ доспеха зерцала; нара́мки мн. часть латъ съ наплечниками. Нара́мный, нара́мочный, на рамкѣ находящійся.