Напереломъ нар. впереломъ, о направленіи двухъ силъ, или предмета и силы: поперекъ, въ бок. Гдѣ снасть напереломъ идетъ, тамъ она пускается черезъ ве́кошку или калитку. Идти напереломъ кому, силою, наперекоръ.
ТСД2/Наперелом/ДО
← Наперекрой | Наперелом / Напереломъ | Наперерывъ → |
![]() |