Изнару́жный, наружный, внѣшній. Изнару́жу нар. снаружи, извнѣ. Иˊзнаружь нар. то же.
← Изнарокъ | Изнаружный Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Изнаряжать → |
Словникъ: И. Источникъ: т. 2 (1-е изд., 1865), с. 651 ( сканъ · индексъ ) |