Страница:L. N. Tolstoy. All in 90 volumes. Volume 24.pdf/462

Эта страница не была вычитана

сын освободит. Церковь объясняет, что сын Божий, 2-е лицо, освободит. Но если это бы хотел сказать Иисус, то было бы излишне говорить о том, что всякий делающий грех раб греха и что раб не всегда в доме, а сын всегда. Принимать раба за грешника, которого освободит Христос-Бог, нисколько не помогает, а разрушает весь смысл сравнения. Человек по сознанию своему — сын Бога; человек же по заблуждениям своим — раб своих заблуждений. Сын всегда в семье отца, раб не всегда. Человек, сделавший грех, стал на время рабом. Человек, обращающийся к отцу, становится сыном и освобождается и становится вечным. Можно жить в доме как сын и как раб. Только тот, кто живет как сын, тот свободен. Следовательно, истина та, которая делает вас свободными, есть признание своей сыновности к отцу. (Зародыш притчи о наемнике-пастухе.)

___________

Οἶδα, ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε, ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποϰτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν·

Ἐγὼ, ὃ ἑώραϰα παρὰ τῷ πατρὶ μου λαλῶ, ϰαὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράϰατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν, ποιεῖτε.

Ἀπεϰρίϑησαν ϰαὶ εἶπον αὐτῷ Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Εἰ τέϰνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ· Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ἄν·

Νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποϰτεῖναι, ἄνϑρωπον, ὃς τὴν ἀλήϑειαν ὑμῖν λελάληϰα, ἣν ἤϰουσα παρὰ τοῦ θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐϰ ἐποίησεν·

Ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ Ἡμεῖς ἐϰ πορνείας οὐ γεγεννήμεϑα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν θεόν.

Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς Εἰ ὁ θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐϰ τοῦ θεοῦ ἐξῆλθον ϰαὶ ἥϰω· οὐδὲ γὰρ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ ἐλήλυϑα, ἀλλ' ἐϰεῖνός με ἀπέστειλε·

Διατί τί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσϰετε; ὅτι οὐ δύνασϑε ἀϰούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν·

Ὑμεῖς ἐϰ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, ϰαὶ τὰς ἐπιϑυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν ϑέλετε ποιεῖν· ἐϰεῖνος ἀνϑρωποϰτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ϰαὶ ἐν τῇ ἀληϑείᾳ οὐϰ ἔστηϰεν, ὅτι οὐϰ ἔστιν ἀλήϑεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐϰ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ ϰαὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ·

Ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήϑειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι·

Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας; εἰ δὲ ἀλήϑειαν λέγω, διατί τί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι;

Ὁ ὢν ἐϰ τοῦ θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ θεοῦ ἀϰούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐϰ ἀϰούετε, ὅτι ἐϰ τοῦ θεοῦ οὐϰ ἐστέ.

460