ΜΕΝ. Πάνυ γε.
Β ΣΩ. Τί δ' €Ϊ τις όρθώς μεν δοξάζων ήτις έστιν ή οδός, έληλυθώς δε μή, μηδ' έπιστάμενος, ού και ουτος αν όρθώς ήγοΐτο;
5 ΜΕΝ. Πάνυ γε.
ΣΩ. Και έως γ' αν που ορθήν δόξαν έχη περί ών ό έτερος επιστήμην, ούδέν χείριυν ήγεμών έσται, οιόμενος μεν αληθή, φρονών δε μή, του τούτο φρονοΰντος.
ΜΕΝ. Ουδέν γάρ.
іо ΣΩ. Δόξα άρα αληθής προς ορθότητα πράξεως ούδέν χείριυν ήγεμών φρονήσεως. και τούτο έστιν, δ νυν δή παρελεί-πομεν εν τή περί τής αρετής σκέψει, όποιον τι εΐη, λεγοντες,
С ότι φρόνησις μόνον ηγείται του όρθώς πράττειν τό δε άρα και δόξα ήν αληθής. ίδ ΜΕΝ. Έοικέ γε.
ΣΩ. Ούδέν άρα ήττον ωφέλιμόν έστιν ορθή δόξа επιστήμης.
ΜΕΝ. Τοσούτιυ γε, ώ Σώκρατες, ότι ό μεν τήν επιστήμην έχων άει αν έπιτυγχάνοι, ό δε τήν ορθήν δόξαν τοτέ μεν άν 2οτυγχάνοι, τοτέ δ5 ου.
ΣΩ. Πώς λέγεις; ό άει έχων ορθήν δόξαν ούκ άει τυγχάνοι, έωσπερ ορθά δοξάζοι;
D ΜΕΝ. 'Ανάγκη μοι φαίνεται, ώστε θαυμάζω, ώ Σώκρατες, τούτου ούτως έχοντος, ό τι δήποτε πολύ τιμιωτέρα ή έπισ-2 5τήμη τής ορθής δόξης, και δι' ό τι τό μεν έτερον, τό δε έτερόν έστιν αυτών.
ΣΩ. Οϊσθα ουν δι' ό τι θαυμάζεις, ή έγώ σοι εϊπω;
ΜΕΝ. Πάνυ γ* είπε.
2. όρθώς μεν δοξάΖων] Здѣсь уже не мѣшаетъ замѣтить, что выраженіе όρθώς δοξάζων, правильно мысля, или представляя, по силѣ понятія правильности, въ обыкновенномъ употребленіи можетъ быть однозначущимъ съ выраженіемъ знанія, между тѣмъ какъ это послѣднее понятіе Некорректный вызов шаблона→про-
тивуполагается у Платона правильному мнѣнію — что и составляетъ проблемму философской критики.
18. τοσούτψ γε — τότε δ' ου] Мысль высказанная въ этихъ словахъ должна быть разсматриваема, какъ рѣшеніе вышеуказанной проблеымы.
ΜΕΝ. Πάνυ γε.
Β ΣΩ. Τί δ' €Ϊ τις όρθώς μεν δοξάζων ήτις έστιν ή οδός, έληλυθώς δε μή, μηδ' έπιστάμενος, ού και ουτος αν όρθώς ήγοΐτο;
5 ΜΕΝ. Πάνυ γε.
ΣΩ. Και έως γ' αν που ορθήν δόξαν έχη περί ών ό έτερος επιστήμην, ούδέν χείριυν ήγεμών έσται, οιόμενος μεν αληθή, φρονών δε μή, του τούτο φρονοΰντος.
ΜΕΝ. Ουδέν γάρ.
ио ΣΩ. Δόξα άρα αληθής προς ορθότητα πράξεως ούδέν χείριυν ήγεμών φρονήσεως. και τούτο έστιν, δ νυν δή παρελεί-πομεν εν τή περί τής αρετής σκέψει, όποιον τι εΐη, λεγοντες,
С ότι φρόνησις μόνον ηγείται του όρθώς πράττειν τό δε άρα και δόξα ήν αληθής. ίδ ΜΕΝ. Έοικέ γε.
ΣΩ. Ούδέν άρα ήττον ωφέλιμόν έστιν ορθή δόξа επιστήμης.
ΜΕΝ. Τοσούτιυ γε, ώ Σώκρατες, ότι ό μεν τήν επιστήμην έχων άει αν έπιτυγχάνοι, ό δε τήν ορθήν δόξαν τοτέ μεν άν 2οτυγχάνοι, τοτέ δ5 ου.
ΣΩ. Πώς λέγεις; ό άει έχων ορθήν δόξαν ούκ άει τυγχάνοι, έωσπερ ορθά δοξάζοι;
D ΜΕΝ. 'Ανάγκη μοι φαίνεται, ώστε θαυμάζω, ώ Σώκρατες, τούτου ούτως έχοντος, ό τι δήποτε πολύ τιμιωτέρα ή έπισ-2 5τήμη τής ορθής δόξης, και δι' ό τι τό μεν έτερον, τό δε έτερόν έστιν αυτών.
ΣΩ. Οϊσθα ουν δι' ό τι θαυμάζεις, ή έγώ σοι εϊπω;
ΜΕΝ. Πάνυ γ* είπε.
2. όρθώς μεν δοξάΖων] Здесь уже не мешает заметить, что выражение όρθώς δοξάζων, правильно мысля, или представляя, по силе понятия правильности, в обыкновенном употреблении может быть однозначущим с выражением знания, между тем как это последнее понятие Некорректный вызов шаблона→про-
тивуполагается у Платона правильному мнению — что и составляет проблемму философской критики.
18. τοσούτψ γε — τότε δ' ου] Мысль высказанная в этих словах должна быть рассматриваема, как решение вышеуказанной проблеымы.
