I) οΐδε, και σύ α εκείνος έλεγεν' άνάμνησον ουν με, πώς έλε-γεν. ει δε βούλει, αυτός είπε* δοκεΐ γάρ δήπου σοι απερ έκείνω.
ΜΕΝ. Έμοιγε.
ΣΩ. Εκείνον μέντοι νυν έώμεν, επειδή και άπεστιν* σύ δέ 5 αυτός, ώ προς θεών, Μενών, τί φής αρετήν είναι; εΐπον, και μή ψθονήσης, ΐνα εύτυχέστατον ψεϋσμα έψευσμένος ώ, αν φανής σύ μέν είδώς και Γοργίας, έγώ δέ είρηκώς μηδενι πώποτε εί-δότι έντετυχηκεναι.
Для опредѣленія добродѣтели, Менонъ указываетъ на добродѣтельныя дѣйствія ыущины, женщины, дитяти и другихъ лицъ.
Е ΜΕΝ. 5 * * * * 10Αλλ5 ου χαλεπόν, ώ Σώκρατες, είπεΐν· πρώτον μέν, ι ο εί βούλει, άνδρός αρετήν, ρόδιον, δτι αυτή έστιν άνδρός αρετή, ικανόν είναι τά τής πόλεως πράττειν, και πράττοντα τούς μέν φίλους ευ ποιεΐν, τούς δ1 εχθρούς κακώς, και αυτόν εύλαβεΐσθαι μηδέν τοιοϋτον παθεΐν. ει δέ βούλει, γυναικός αρετήν ου χαλεπόν διελθεΐν, δτι δει αύτήν τήν οικίαν ευ οίκεΐν, σώΣουσάν ΐ5τε τά ένδον και κατήκοον ουσαν τού άνδρός. και άλλη έστι παιδός αρετή, και θηλείας και άρρενος, και πρεσβυτέρου άν-72 δρός, ει μέν βούλει, ελευθέρου, ει δέ βούλει, δούλου, και άλ-λαι πάμπολλαι άρεταί είσιν, ώστε ούκ απορία είπεΐν αρετής πέρι, δ τι έστι. καθ3 έκάστην γάρ τών πράξεων και τών ήλι-^οκιών προς έκαστον έργον έκάστω ημών ή αρετή έστιν. ωσαύτως δέ, οιμαι, ώ Σώκρατες, και ή κακία.
5. εΐπον] Форма повелительнаго наклоненія слабаго аориста (вмѣ
сто сильнаго — είπέ) рядомъ съ аномальною Формою изъявит. паклон. είπα. См.Курціусъ Грамм.
§ 327. 12. и § 269. (Чит. однако Беккера прим. къ слову εΐπον
въ его изданіи діалоговъ Плат.
Bd. IV стр. 8—9).
10. δτι αΰτη έστίν άνδρός άρετή] "αίίτη est subjectum, άρετή instar praedicati, unde fit, ut articulus de more omissus sit.“ Штальба-умъ. Къ этому слѣдуетъ прибавить, что слово άρετή прежде
всего есть предикатъ въ логическомъ мышленіи, т.-е. въ силу того положенія, какое оно занимаетъ въ мышленіи, будучи какъ definiendum опредѣляемо такъ, какъ оно опредѣлено въ нашемъ мѣстѣ текста. Объ этомъ см. въ Анализѣ діалога.
11.Ικανόν είναι — παθεΐν] Воззрѣніе Менона на добродѣтель му-щииы тожественно съ воззрѣніемъ на нее Протогора, въ діалогѣ Плат. того же имени р. 318. Е. Срав. Gorgias р. 483. А. В. р. 520. Е.
I) οΐδε, και σύ α εκείνος έλεγεν' άνάμνησον ουν με, πώς έλε-γεν. ει δε βούλει, αυτός είπε* δοκεΐ γάρ δήπου σοι απερ έκείνω.
ΜΕΝ. Έμοιγε.
ΣΩ. Εκείνον μέντοι νυν έώμεν, επειδή και άπεστιν* σύ δέ 5 αυτός, ώ προς θεών, Μενών, τί φής αρετήν είναι; εΐπον, και μή ψθονήσης, ΐνα εύτυχέστατον ψεϋσμα έψευσμένος ώ, αν φανής σύ μέν είδώς και Γοργίας, έγώ δέ είρηκώς μηδενι πώποτε εί-δότι έντετυχηκεναι.
Для определения добродетели, Менон указывает на добродетельные действия ыущины, женщины, дитяти и других лиц.
Е ΜΕΝ. 5 * * * * 10Αλλ5 ου χαλεπόν, ώ Σώκρατες, είπεΐν· πρώτον μέν, ι ο εί βούλει, άνδρός αρετήν, ρόδιον, δτι αυτή έστιν άνδρός αρετή, ικανόν είναι τά τής πόλεως πράττειν, και πράττοντα τούς μέν φίλους ευ ποιεΐν, τούς δ1 εχθρούς κακώς, και αυτόν εύλαβεΐσθαι μηδέν τοιοϋτον παθεΐν. ει δέ βούλει, γυναικός αρετήν ου χαλεπόν διελθεΐν, δτι δει αύτήν τήν οικίαν ευ οίκεΐν, σώΣουσάν ΐ5τε τά ένδον και κατήκοον ουσαν τού άνδρός. και άλλη έστι παιδός αρετή, και θηλείας και άρρενος, και πρεσβυτέρου άν-72 δρός, ει μέν βούλει, ελευθέρου, ει δέ βούλει, δούλου, και άλ-λαι πάμπολλαι άρεταί είσιν, ώστε ούκ απορία είπεΐν αρετής πέρι, δ τι έστι. καθ3 έκάστην γάρ τών πράξεων και τών ήλι-^οκιών προς έκαστον έργον έκάστω ημών ή αρετή έστιν. ωσαύτως δέ, οιμαι, ώ Σώκρατες, και ή κακία.
5. εΐπον] Форма повелительного наклонения слабого аориста (вме
сто сильного — είπέ) рядом с аномальною Формою изъявит. паклон. είπα. См.Курциус Грамм.
§ 327. 12. и § 269. (Чит. однако Беккера прим. к слову εΐπον
в его издании диалогов Плат.
Bd. IV стр. 8—9).
10. δτι αΰτη έστίν άνδρός άρετή] "αίίτη est subjectum, άρετή instar praedicati, unde fit, ut articulus de more omissus sit.“ Штальба-ум. К этому следует прибавить, что слово άρετή прежде
всего есть предикат в логическом мышлении, т. е. в силу того положения, какое оно занимает в мышлении, будучи как definiendum определяемо так, как оно определено в нашем месте текста. Об этом см. в Анализе диалога.
11.Ικανόν είναι — παθεΐν] Воззрение Менона на добродетель му-щииы тожественно с воззрением на нее Протогора, в диалоге Плат. того же имени р. 318. Е. Срав. Gorgias р. 483. А. В. р. 520. Е.
