πραγμάτων; ΓΓάνυ γε, έφη. Άλλα τούτο ούκ έστιν, ήν δ3 εγώ.
Ούκ έφη. Λόγου ένεκα, ώ Διονυσόδωρε, λέγεις τον λόγον, ΐνα δή άτοπον λέγης, ή ώς αληθώς δοκεΐ σοι ούδείς είναι αμαθής ανθρώπων; \ Άλλα σύ, εφη, έλεγχον. Ή και έστι τούτο Ε * κατά τον σόν λόγον, έ£ελέγ£αι μηδενός ψευδομενου; Ουκ εστιν, εφη ό Εύθύδημος. Ούδ3 άρα έκέλευεν, εφην εγώ, νύν δη Διονυσόδωρος έ£ελέγ£αι — τό γάρ μη δν πώς άν τις κε-λεύσαι; — ουδέ κελεύεις σύ, ήν δ3 εγώ* ώ Εύθύδημε, τά σοφά ταύτα και τά ευ έχοντα πάνυ τι μανθάνω άλλα παχέως πως ^ έννοών. ϊσως μέν οΰν φορτικώτερόν τι έρήσομαι. άλλα συγ-γίγνωσκε. δρα δε* εί γάρ μήτε ψεύδεσθαι εστιν μήτε | ψευδή 287 δο£ά£ειν μήτε αμαθή είναι, άλλο τι ούδ3 έΕαμαρτάνειν εστιν, όταν τις τι πράττη; πράττοντα γάρ ούκ έστιν άμαρτάνειν τούτου δ πράττει, ούχ ούτω λε'γετε; ΤΤάνυ γ3 έφη. Τούτο έστιν 15 ήδη, ήν δ3 εγώ, τό φορτικόν ερώτημα, ει γάρ μη άμαρτάνο-μεν μήτε πράττοντες μήτε λέγοντες μήτε διανοούμενοι, υμείς ώ προς Διός ει ταύτα ούτως έχει, τίνος διδάσκαλοι ήκετε; ή ούκ άρτι έφατε αρετήν κάλλιστ3 αν παραδοΰναι ανθρώπων τώ έθέλοντι | μανθάνειν. Β
На замѣчаніе Діонисодора, что Сократъ, припоминая теперь сказанное ими прежде, не умѣетъ пользоваться для своей цѣли ихъ теперешними мыслями, послѣдній спрашиваетъ: что тебѣ мнитъ сіе слово не умѣю пользоваться, затѣмъ, послѣ нѣкоторыхъ взаимныхъ препирательствъ, кто кому первый долженъ отвѣчать, Діонисодоръ спрашиваетъ:
20 XVI. ΕΙτ3 έφη, ώ Σώκρατες, ό Διονυσόδωρος ύπολαβών, ούτως ει Κρόνος, ώστε α τό πρώτον εϊπομεν νύν άναμιμνή-σκει, και εϊ τι πέρυσιν εΐπον, νύν άναμνησθήσει, τοΐς δ3 εν τώ παρόντι λόγοις ούχ δεις δ τι χρή; Και γάρ, έφην εγώ, χαλεποί εισιν πάνυ, εικότως* παρά σοφών γάρ λέγονται* έπει 25 καί τούτοι τώ τελευταίω παγχάλεπον χρήσασθαί έστιν ω λέγεις. τό γάρ ούκ έχω δ τι χρώμαι τί ποτέ λέγεις, ώ Διονυ-σόδωρε; ή δήλον δτι, | ώς ούκ έχω έ£ελέγ£αι αύτόν; έπεί είπέ, С τί σοι άλλο νοεί τούτο τό ρήμα, τό ούκ έχω ό τι χρήσομαι τοΐς λόγοις; Άλλ3 δ σύ λέγεις, έφη, τούτω τοιπάνυ χαλεπόν з° χρήσθαι* έπεί άκόκριναι. ΤΤρίν σε άποκρίνασθαι, ήν δ3 έγώ, ώ
πραγμάτων; ΓΓάνυ γε, έφη. Άλλα τούτο ούκ έστιν, ήν δ3 εγώ.
Ούκ έφη. Λόγου ένεκα, ώ Διονυσόδωρε, λέγεις τον λόγον, ΐνα δή άτοπον λέγης, ή ώς αληθώς δοκεΐ σοι ούδείς είναι αμαθής ανθρώπων; \ Άλλα σύ, εφη, έλεγχον. Ή και έστι τούτο Ε * κατά τον σόν λόγον, έ£ελέγ£αι μηδενός ψευδομενου; Ουκ εστιν, εφη ό Εύθύδημος. Ούδ3 άρα έκέλευεν, εφην εγώ, νύν δη Διονυσόδωρος έ£ελέγ£αι — τό γάρ μη δν πώς άν τις κε-λεύσαι; — ουδέ κελεύεις σύ, ήν δ3 εγώ* ώ Εύθύδημε, τά σοφά ταύτα και τά ευ έχοντα πάνυ τι μανθάνω άλλα παχέως πως ^ έννοών. ϊσως μέν οΰν φορτικώτερόν τι έρήσομαι. άλλα συγ-γίγνωσκε. δρα δε* εί γάρ μήτε ψεύδεσθαι εστιν μήτε | ψευδή 287 δο£ά£ειν μήτε αμαθή είναι, άλλο τι ούδ3 έΕαμαρτάνειν εστιν, όταν τις τι πράττη; πράττοντα γάρ ούκ έστιν άμαρτάνειν τούτου δ πράττει, ούχ ούτω λε'γετε; ΤΤάνυ γ3 έφη. Τούτο έστιν 15 ήδη, ήν δ3 εγώ, τό φορτικόν ερώτημα, ει γάρ μη άμαρτάνο-μεν μήτε πράττοντες μήτε λέγοντες μήτε διανοούμενοι, υμείς ώ προς Διός ει ταύτα ούτως έχει, τίνος διδάσκαλοι ήκετε; ή ούκ άρτι έφατε αρετήν κάλλιστ3 αν παραδοΰναι ανθρώπων τώ έθέλοντι | μανθάνειν. Β
На замечание Дионисодора, что Сократ, припоминая теперь сказанное ими прежде, не умеет пользоваться для своей цели их теперешними мыслями, последний спрашивает: что тебе мнит сие слово не умею пользоваться, затем, после некоторых взаимных препирательств, кто кому первый должен отвечать, Дионисодор спрашивает:
20 XVI. ΕΙτ3 έφη, ώ Σώκρατες, ό Διονυσόδωρος ύπολαβών, ούτως ει Κρόνος, ώστε α τό πρώτον εϊπομεν νύν άναμιμνή-σκει, και εϊ τι πέρυσιν εΐπον, νύν άναμνησθήσει, τοΐς δ3 εν τώ παρόντι λόγοις ούχ δεις δ τι χρή; Και γάρ, έφην εγώ, χαλεποί εισιν πάνυ, εικότως* παρά σοφών γάρ λέγονται* έπει 25 καί τούτοι τώ τελευταίω παγχάλεπον χρήσασθαί έστιν ω λέγεις. τό γάρ ούκ έχω δ τι χρώμαι τί ποτέ λέγεις, ώ Διονυ-σόδωρε; ή δήλον δτι, | ώς ούκ έχω έ£ελέγ£αι αύτόν; έπεί είπέ, С τί σοι άλλο νοεί τούτο τό ρήμα, τό ούκ έχω ό τι χρήσομαι τοΐς λόγοις; Άλλ3 δ σύ λέγεις, έφη, τούτω τοιπάνυ χαλεπόν з° χρήσθαι* έπεί άκόκριναι. ΤΤρίν σε άποκρίνασθαι, ήν δ3 έγώ, ώ
