νεύοις, μετά σοφοΰ ιατρού ή μετά αμαθούς; Μετά σοφού. ΤΑρ3 ούν, ήν b’ εγώ, ότι εύτυχέστερον αν οϊει πράττειν μετά σοφοΰ πράττων ή μετά αμαθούς; Συνεχώρει. Ή σοφία άρα πανταχου εύτυχεΐν ποιεί τούς ανθρώπους, ού γάρ όήπου άμαρτάνοι γ’
5 άν ποτέ τις σοφία, άλλ3 ανάγκη όρθώς ττράττειν και τυγχάνειν* ή γάρ αν ουκέτι σοφία εΐη.
IX. Συνωμολογησάμεθα τελευτώντες ούκ cib’ όπως | εν Β κεφαλαίω ουτω τούτο έ'χειν, σοφίας παρούσης ф αν παρη μηόέν προσόεΐσθαι ευτυχίας*
- Блага же вообще условливаютъ наше счастье конечно тогда когда мы пользуемся наги, и притомъ правильно, что возможно только при знаніи и пониманіи.
іо έπεώή Ъе τούτο συνωμολογησάμεθα, πάλιν έπυνθανόμην αυτού τά πρότερον ώμολογημένα πώς άν ήμΐν έ'χοι. 'Ωμο-λογήσαμεν γάρ, εφην, εί ήμΐν άγαθά πολλά παρείη, εύόαι-μονεΐν άν και ευ πράττειν. Συνέφη. ^Αρ3 ούν εύόαιμονοΐμεν άν όιά τά παρόντα άγαθά, εί μηόέν ημάς ώφελοΐ ή εί ώφε-15 λοΐ; Εί ώφελοΐ, εφη. Άρ3 ουν άν τι ώφελοΐ, εί εΐη μόνον ήμΐν, χρωμεθα | b3 αυτοΐς μή; οΐον σιτία εί ήμΐν εΐη πολλά, C έσθίοιμεν Ъе μή, ή ποτόν, πίνοιμεν Ьё μή, έ'σθ3 ό τι ώφε-λοίμεθ3 άν; Ού bήτα, εφη. Τι Ъе; οι bημιoυγpoί πάντες, εί αυτοΐς εΐη πάντα τά έπιτήόεια παρεσκευασμένα έκάστψ εις 2ο τό εαυτού έ'ργον, χρώντο Ъе αυτοΐς μή, αρ’ άν ούτοι ευ πράτ-τοιεν Ьій την κτήσιν ότι κεκτημενοι εΐεν πάντα ά bei κεκτήσθαι τον bημюυpγόv; οΐον τέκτων, εί παρεσκευασμενος εΐη τά τε όργανα άπαντα και ξύλα ικανά, τε'κταίνοιτο Ъе μή, εσθ3 δ τι ώφελοΐτ3 | άν άπό τής κτήσεως; Oυbaμώς, εφη. Τί όέ; εΐ τις D 25 κεκτημενος εΐη πλούτον τε και ά νύν bή έλέγομεν πάντα τά άγαθά, χρώτο Ъе αυτοΐς μή, άρ’ άν εύόαιμονοΐ Ъіа την τούτων κτήσιν των άγαθών; Ού bήτa, ώ Σώκρατες. Δει άρα, εφην, ως έοικεν, μή μόνον κεκτήσθαι τά τοιαύτα άγαθά τον μέλλοντα εύόαίμονα έσεσθαι, άλλά καί χρήσθαι αυτοΐς* ως 30 ούόέν όφελος τής κτήσεως γίγνεται. Αληθή λέγεις. ^Αρ’ ούν, ώ Κλεινία, ήόη τούτο ικανόν προς τό έύόαίμονα | ποΐήσαί Ε τινα, τό τε κεκτήσθαι τάγαθά και τό χρήσθαι αύτοΐς; Έμοιγε όοκεΐ. ΤΤότερον, ήν b’ εγώ, εάν όρθώς χρήταί τις ή και εάν
νεύοις, μετά σοφοΰ ιατρού ή μετά αμαθούς; Μετά σοφού. ΤΑρ3 ούν, ήν b’ εγώ, ότι εύτυχέστερον αν οϊει πράττειν μετά σοφοΰ πράττων ή μετά αμαθούς; Συνεχώρει. Ή σοφία άρα πανταχου εύτυχεΐν ποιεί τούς ανθρώπους, ού γάρ όήπου άμαρτάνοι γ’
5 άν ποτέ τις σοφία, άλλ3 ανάγκη όρθώς ττράττειν και τυγχάνειν* ή γάρ αν ουκέτι σοφία εΐη.
IX. Συνωμολογησάμεθα τελευτώντες ούκ cib’ όπως | εν Β κεφαλαίω ουτω τούτο έ'χειν, σοφίας παρούσης ф αν παρη μηόέν προσόεΐσθαι ευτυχίας*
- Блага же вообще условливают наше счастье конечно тогда когда мы пользуемся наги, и притом правильно, что возможно только при знании и понимании.
ио έπεώή Ъе τούτο συνωμολογησάμεθα, πάλιν έπυνθανόμην αυτού τά πρότερον ώμολογημένα πώς άν ήμΐν έ'χοι. 'Ωμο-λογήσαμεν γάρ, εφην, εί ήμΐν άγαθά πολλά παρείη, εύόαι-μονεΐν άν και ευ πράττειν. Συνέφη. ^Αρ3 ούν εύόαιμονοΐμεν άν όιά τά παρόντα άγαθά, εί μηόέν ημάς ώφελοΐ ή εί ώφε-15 λοΐ; Εί ώφελοΐ, εφη. Άρ3 ουν άν τι ώφελοΐ, εί εΐη μόνον ήμΐν, χρωμεθα | b3 αυτοΐς μή; οΐον σιτία εί ήμΐν εΐη πολλά, C έσθίοιμεν Ъе μή, ή ποτόν, πίνοιμεν Ьё μή, έ'σθ3 ό τι ώφε-λοίμεθ3 άν; Ού bήτα, εφη. Τι Ъе; οι bημιoυγpoί πάντες, εί αυτοΐς εΐη πάντα τά έπιτήόεια παρεσκευασμένα έκάστψ εις 2ο τό εαυτού έ'ργον, χρώντο Ъе αυτοΐς μή, αρ’ άν ούτοι ευ πράτ-τοιεν Ьий την κτήσιν ότι κεκτημενοι εΐεν πάντα ά bei κεκτήσθαι τον bημюυpγόv; οΐον τέκτων, εί παρεσκευασμενος εΐη τά τε όργανα άπαντα και ξύλα ικανά, τε'κταίνοιτο Ъе μή, εσθ3 δ τι ώφελοΐτ3 | άν άπό τής κτήσεως; Oυbaμώς, εφη. Τί όέ; εΐ τις D 25 κεκτημενος εΐη πλούτον τε και ά νύν bή έλέγομεν πάντα τά άγαθά, χρώτο Ъе αυτοΐς μή, άρ’ άν εύόαιμονοΐ Ъиа την τούτων κτήσιν των άγαθών; Ού bήτa, ώ Σώκρατες. Δει άρα, εφην, ως έοικεν, μή μόνον κεκτήσθαι τά τοιαύτα άγαθά τον μέλλοντα εύόαίμονα έσεσθαι, άλλά καί χρήσθαι αυτοΐς* ως 30 ούόέν όφελος τής κτήσεως γίγνεται. Αληθή λέγεις. ^Αρ’ ούν, ώ Κλεινία, ήόη τούτο ικανόν προς τό έύόαίμονα | ποΐήσαί Ε τινα, τό τε κεκτήσθαι τάγαθά και τό χρήσθαι αύτοΐς; Έμοιγε όοκεΐ. ΤΤότερον, ήν b’ εγώ, εάν όρθώς χρήταί τις ή και εάν
