ΣΩ. Έν τοΐς έλεγείοις, ού λέγει
και παρά τοΐσιν πίνε και έσθιε, και μετά τοΐσιν ΐ£ε, και άνδανε τοΐς, ών μεγάλη δύναμις. έσθλών μεν γάρ άπ έσθλά διδά£εαΓ ήν δέ κακοΐσιν
συμμίσγης, άπολεΐς και τον έόντα νόον. 5
οΐσθ5 δτι έν τούτοις μεν ώς διδακτού ουσης τής αρετής λέγει; Ε ΜΕΝ. Φαίνεται γε.
ΣΩ. Έν άλλοις δέ γε ολίγον μεταβάς, εί δ5 ήν ποιητόν, φησί, και ένθετον άνδρι νόημα, λέγει πως, δτι ю
πολλούς &ν μισθούς και μεγάλους έφερον οί δυνάμενοι τούτο ποιεΐν, και
ου ποτ αν έΗ αγαθού πατρός έγεντο κακός, 96
πειθό μένος μύθοισι σαόφροσιν. αλλά διδάσκων
ου ποτέ ποιήσεις τον κακόν άνδρ5 αγαθόν. ^
εννοείς, δτι αυτός αύτω πάλιν περί των αυτών τάναντία λέγει; ΜΕΝ. Φαίνεται.
Изъ всего сказаннаго Сократъ заключаетъ, что добродѣтель не подлежитъ изученію.
ΣΩ. 'Έχεις ουν είπεΐν άλλου ότουούν πράγματος, ου οί μεν φάσκοντες διδάσκαλοι είναι ούχ δπως άλλων διδάσκαλοι Β όμολογούνται, άλλ' ουδέ αυτοί έπίστασθαι, άλλά πονηροί είναι 2ο περί αυτό τούτο τό πράγμα, ου φασί διδάσκαλοι είναι, οί δέ όμολογούμενοι αυτοί καλοί κάγαθοί τοτέ μέν φασιν αυτό διδακτόν είναι, τοτέ δέ ου; τούς ουν ουτω τεταραγμένους περί ότουούν φαίης αν σύ κυρίως διδασκάλους είναι;
ΜΕΝ. Μά ΔΓ ούκ έγωγε. 2 5
ΣΩ. Ούκούν εί μήτε οί σοφισταί μήτε οί αυτοί καλοί κάγαθοί δντες διδάσκαλοί είσι τού πράγματος, δήλον, δτι ούκ αν άλλοι γε;
2. καί παρά τοΐσιν πίνε] См. Theognidea. ed. Bekker. ст. 33 и слѣд.
9. εί δ’ ήν ποιητόν] Тамъ же ст. 435 и слѣд. Подобное противорѣчіе во взглядѣ на добродѣтель указываетъ Платонъ и у поэта Симонида. См. Protag. р. 339.
18. ότουουν πράγματος οΰ оі
μέν] Штальбаумъ хорошо объясняетъ смѣшеніе конструкціи въ этомъ мѣстѣ текста. "Poterat enim dici, говоритъ онъ, aut έχεις οΰν είπεΐν άλλου ότουουν πράγματος διδασκάλους, οί φάσκοντες μέν διδάσκαλοι είναι κ. τ. λ. aut έχεις οΰν είπεΐν άλλο ότιοΰν πράγμα, οΰ οί μέν φάσκοντες κ. τ. λ.“
ΣΩ. Έν τοΐς έλεγείοις, ού λέγει
και παρά τοΐσιν πίνε και έσθιε, και μετά τοΐσιν ΐ£ε, και άνδανε τοΐς, ών μεγάλη δύναμις. έσθλών μεν γάρ άπ έσθλά διδά£εαΓ ήν δέ κακοΐσιν
συμμίσγης, άπολεΐς και τον έόντα νόον. 5
οΐσθ5 δτι έν τούτοις μεν ώς διδακτού ουσης τής αρετής λέγει; Ε ΜΕΝ. Φαίνεται γε.
ΣΩ. Έν άλλοις δέ γε ολίγον μεταβάς, εί δ5 ήν ποιητόν, φησί, και ένθετον άνδρι νόημα, λέγει πως, δτι ю
πολλούς &ν μισθούς και μεγάλους έφερον οί δυνάμενοι τούτο ποιεΐν, και
ου ποτ αν έΗ αγαθού πατρός έγεντο κακός, 96
πειθό μένος μύθοισι σαόφροσιν. αλλά διδάσκων
ου ποτέ ποιήσεις τον κακόν άνδρ5 αγαθόν. ^
εννοείς, δτι αυτός αύτω πάλιν περί των αυτών τάναντία λέγει; ΜΕΝ. Φαίνεται.
Из всего сказанного Сократ заключает, что добродетель не подлежит изучению.
ΣΩ. 'Έχεις ουν είπεΐν άλλου ότουούν πράγματος, ου οί μεν φάσκοντες διδάσκαλοι είναι ούχ δπως άλλων διδάσκαλοι Β όμολογούνται, άλλ' ουδέ αυτοί έπίστασθαι, άλλά πονηροί είναι 2ο περί αυτό τούτο τό πράγμα, ου φασί διδάσκαλοι είναι, οί δέ όμολογούμενοι αυτοί καλοί κάγαθοί τοτέ μέν φασιν αυτό διδακτόν είναι, τοτέ δέ ου; τούς ουν ουτω τεταραγμένους περί ότουούν φαίης αν σύ κυρίως διδασκάλους είναι;
ΜΕΝ. Μά ΔΓ ούκ έγωγε. 2 5
ΣΩ. Ούκούν εί μήτε οί σοφισταί μήτε οί αυτοί καλοί κάγαθοί δντες διδάσκαλοί είσι τού πράγματος, δήλον, δτι ούκ αν άλλοι γε;
2. καί παρά τοΐσιν πίνε] См. Theognidea. ed. Bekker. ст. 33 и след.
9. εί δ’ ήν ποιητόν] Там же ст. 435 и след. Подобное противоречие во взгляде на добродетель указывает Платон и у поэта Симонида. См. Protag. р. 339.
18. ότουουν πράγματος οΰ ои
μέν] Штальбаум хорошо объясняет смешение конструкции в этом месте текста. "Poterat enim dici, говорит он, aut έχεις οΰν είπεΐν άλλου ότουουν πράγματος διδασκάλους, οί φάσκοντες μέν διδάσκαλοι είναι κ. τ. λ. aut έχεις οΰν είπεΐν άλλο ότιοΰν πράγμα, οΰ οί μέν φάσκοντες κ. τ. λ.“
