έστιν ά ημάς ωφελεί, ύγίεια, φαμε'ν, και ισχύς και κάλλος και πλούτος δη* ταϋτα λέγομεν και τά τοιαύτα ωφέλιμα, ούχί;
ΜΕΝ. Ναί.
88 ΣΩ. Ταύτά δέ ταύτά φαμεν ενίοτε και βλάπτειν. ή σύ άλ-δλως φής η οίίτως;
ΜΕΝ. Ουκ, άλλ3 ούτως.
Но полезное полезно только при правильномъ его употребленіи, что условливается благоразуміемъ; потому добродѣтель, когда она полезна, есть благоразуміе.
ΣΩ. Σκόπει δή, δταν τί έκαστου τούτων ήγήται, ωφελεί ημάς, και δταν τί, βλάπτει; αρ3 ούχ δταν μεν ορθή χρήσις, ωφελεί, δταν δε μή, βλάπτει;
ίο ΜΕΝ. ΤΤάνυ γε.
ΣΩ. Έτι τοίνυν και τά κατά την ψυχήν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεΐς και δικαιοσύνην και ανδρείαν και ευμάθειαν και μνήμην και μεγαλοπρέπειαν και πάντα τά τοιαύτα;
Β ΜΕΝ. Έγωγε.
is ΣΩ. Σκόπει δή τούτων άττα σοι δοκεΐ μή επιστήμη είναι, άλλ3 άλλο επιστήμης, εί ούχί ποτέ μεν βλάπτει, ποτέ δέ ωφελεί; οΐον ανδρεία, εί μή έστι φρόνησις ή ανδρεία άλλ3 οΐον θάρρος τι* ούχί δταν μέν άνευ νοϋ θάρρη άνθρωπος, βλάπτεται, δταν δέ σύν νω, ωφελείται;
20 ΜΕΝ. Ναί.
ΣΩ. Ούκούν καί σωφροσύνη ωσαύτως καί ευμάθεια* μετά μέν νού καί μανθανόμενα καί καταρτυόμενα ωφέλιμα, άνευ δέ νού βλαβερά;
ΜΕΝ. ΤΤάνυ σφοδρά.
15. Σκόπει δή τούτων — ώφελεΐ-ται;] Составъ рѣчи очень тяжелъ. Для облегченія его, мы, слѣдуя Беккеру, поелѣ ώφελεΐ ставимъ знакъ вопроса, чего не дѣлаетъ Штальбаумъ.
17. οΐον άνδρεία, еі μή έστι φρόνησις ή ανδρεία άλλ* οΐον θάβ-ί>ος τι.] Фицинъ переводитъ это мѣсто такъ: veluti fortitudo remota prudentia. Num fortitudo aliud est, quam audacia quaedam? Ясно, что Фицинъ читалъ
это мѣсто по другой интерпункціи, именно: οΐον άνδρεία εί μή έστι φρόνησις. Ή άνδρεία άλλοΐον ή θάίφος τι; Гедике у Беккера.
21. καί σωφροσύνη ώσαύτως καί εύμάθεια* μετά μέν νοϋ] "Ita haec nunc primum correxi. Nam vulgo post εύμάθεια deerat interpunctio. Intelligitur autem post ώσαύτως verbum έχει, cujus ellipsis exempla dedimus ad Pro-togor. p. 312. D.“ Штальбаумъ.
έστιν ά ημάς ωφελεί, ύγίεια, φαμε'ν, και ισχύς και κάλλος και πλούτος δη* ταϋτα λέγομεν και τά τοιαύτα ωφέλιμα, ούχί;
ΜΕΝ. Ναί.
88 ΣΩ. Ταύτά δέ ταύτά φαμεν ενίοτε και βλάπτειν. ή σύ άλ-δλως φής η οίίτως;
ΜΕΝ. Ουκ, άλλ3 ούτως.
Но полезное полезно только при правильном его употреблении, что условливается благоразумием; потому добродетель, когда она полезна, есть благоразумие.
ΣΩ. Σκόπει δή, δταν τί έκαστου τούτων ήγήται, ωφελεί ημάς, και δταν τί, βλάπτει; αρ3 ούχ δταν μεν ορθή χρήσις, ωφελεί, δταν δε μή, βλάπτει;
ίο ΜΕΝ. ΤΤάνυ γε.
ΣΩ. Έτι τοίνυν και τά κατά την ψυχήν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεΐς και δικαιοσύνην και ανδρείαν και ευμάθειαν και μνήμην και μεγαλοπρέπειαν και πάντα τά τοιαύτα;
Β ΜΕΝ. Έγωγε.
is ΣΩ. Σκόπει δή τούτων άττα σοι δοκεΐ μή επιστήμη είναι, άλλ3 άλλο επιστήμης, εί ούχί ποτέ μεν βλάπτει, ποτέ δέ ωφελεί; οΐον ανδρεία, εί μή έστι φρόνησις ή ανδρεία άλλ3 οΐον θάρρος τι* ούχί δταν μέν άνευ νοϋ θάρρη άνθρωπος, βλάπτεται, δταν δέ σύν νω, ωφελείται;
20 ΜΕΝ. Ναί.
ΣΩ. Ούκούν καί σωφροσύνη ωσαύτως καί ευμάθεια* μετά μέν νού καί μανθανόμενα καί καταρτυόμενα ωφέλιμα, άνευ δέ νού βλαβερά;
ΜΕΝ. ΤΤάνυ σφοδρά.
15. Σκόπει δή τούτων — ώφελεΐ-ται;] Состав речи очень тяжел. Для облегчения его, мы, следуя Беккеру, поеле ώφελεΐ ставим знак вопроса, чего не делает Штальбаум.
17. οΐον άνδρεία, еи μή έστι φρόνησις ή ανδρεία άλλ* οΐον θάβ-ί>ος τι.] Фицин переводит это место так: veluti fortitudo remota prudentia. Num fortitudo aliud est, quam audacia quaedam? Ясно, что Фицин читал
это место по другой интерпункции, именно: οΐον άνδρεία εί μή έστι φρόνησις. Ή άνδρεία άλλοΐον ή θάίφος τι; Гедике у Беккера.
21. καί σωφροσύνη ώσαύτως καί εύμάθεια* μετά μέν νοϋ] "Ita haec nunc primum correxi. Nam vulgo post εύμάθεια deerat interpunctio. Intelligitur autem post ώσαύτως verbum έχει, cujus ellipsis exempla dedimus ad Pro-togor. p. 312. D.“ Штальбаум.
