ΣΩ. ΤΤόσα ούν τηλικαύτα έν τούτψ ένεστι;
ΠΑΙ. Τετταρα.
ΣΩ. Πόσα δέ έν τψδε;
ΠΑΙ. Δύο.
ΣΩ. Τά δέ τετταρα τοΐν δυοΐν τί έστι; 5
ΠΑΙ. Διπλάσια.
ΣΩ. Τόδε ούν πασάπουν γίγνεται; Β
ΠΑΙ. Όκτώπουν.
ΣΩ. "Από ποιας γραμμής.
ΠΑΙ. "Από ταύτης. ιο
ΣΩ. "Από τής εκ γωνίας εις γωνίαν τεινούσης τού τετρά-ποδος;
ΠΑΙ. Ναί.
ΣΩ. Καλούσι δε γε ταύτην διάμετρον οι σοφισται ώστ" εί ταύτη διάμετρος όνομα, από τής διαμέτρου αν, ως σύ φής, 15 ώ παΐ Με'νωνος, γίγνοιτ" αν τό διπλάσιον χωρίον.
ΠΑΙ. Πάνυ μεν ούν, ώ Σώκρατες.
Окончивъ бесѣду со слугою, Сократъ заключаетъ, что слуга, разсуждая правильно о математическихъ вопросахъ, между тѣмъ какъ онъ никогда не учился математикѣ — черпалъ истину изъ себя самого, т. е. воспоминалъ то, что душѣ его было присуще прежде соединенія ея съ тѣломъ. Отсюда предположеніе о безсмертіи души.
ΣΩ. Τί σοι δοκεΐ, ώ Μενών; έ'στιν, ήντινα δόΗαν ούχ αύτοϋ ούτος άπεκρίνατο;
ΜΕΝ. Ουκ, άλλ" έαυτοϋ. 2о С
ΣΩ. Και μην ούκ ήδει γε, ως έ'φαμεν ολίγον πρότερον.
ΜΕΝ. "Αληθή λέγεις.
ΣΩ. Ένήσαν δε γε αύτω αΰται αι δόΗαι. ή ου;
1. τηλικαϋτα] т.-е. ήμίσεα. Говорится о треугольникахъ BDC. BDH. DFC. DFH. которые произошли отъ пересѣченія квадратовъ діагоналями.
1. έν τούτψ] т.-е. въ квадратѣ BCFH. 3
3. έν τψδε] т.-е. въ какомъ нибудь четырехфутовомъ квадратѣ — ABCD. BDHG и т. д.
6. ΤΤαι. διπλάσια. Σω. Τόδε ούν ποσάπουν γίγνεται;] Шлейерма-херъ, находя выводъ Сократа поспѣшнымъ, думаетъ, что предъ нимъ послѣ διπλάσια были еще нѣкоторыя слова въ родѣ слѣдующихъ: Σω. Τόδε ούν ποσαπλάσιον γίγνεται τούτου; Παι. Δι-πλάσιον. Σω. Τούτο δέ πηλίκον ήν;Παι. Τετράπουν. Σω. Τόδε ούν ποσάπουν γίγνεται; и т. д.
ΣΩ. ΤΤόσα ούν τηλικαύτα έν τούτψ ένεστι;
ΠΑΙ. Τετταρα.
ΣΩ. Πόσα δέ έν τψδε;
ΠΑΙ. Δύο.
ΣΩ. Τά δέ τετταρα τοΐν δυοΐν τί έστι; 5
ΠΑΙ. Διπλάσια.
ΣΩ. Τόδε ούν πασάπουν γίγνεται; Β
ΠΑΙ. Όκτώπουν.
ΣΩ. "Από ποιας γραμμής.
ΠΑΙ. "Από ταύτης. ιο
ΣΩ. "Από τής εκ γωνίας εις γωνίαν τεινούσης τού τετρά-ποδος;
ΠΑΙ. Ναί.
ΣΩ. Καλούσι δε γε ταύτην διάμετρον οι σοφισται ώστ" εί ταύτη διάμετρος όνομα, από τής διαμέτρου αν, ως σύ φής, 15 ώ παΐ Με'νωνος, γίγνοιτ" αν τό διπλάσιον χωρίον.
ΠΑΙ. Πάνυ μεν ούν, ώ Σώκρατες.
Окончив беседу со слугою, Сократ заключает, что слуга, рассуждая правильно о математических вопросах, между тем как он никогда не учился математике — черпал истину из себя самого, т. е. воспоминал то, что душе его было присуще прежде соединения её с телом. Отсюда предположение о бессмертии души.
ΣΩ. Τί σοι δοκεΐ, ώ Μενών; έ'στιν, ήντινα δόΗαν ούχ αύτοϋ ούτος άπεκρίνατο;
ΜΕΝ. Ουκ, άλλ" έαυτοϋ. 2о С
ΣΩ. Και μην ούκ ήδει γε, ως έ'φαμεν ολίγον πρότερον.
ΜΕΝ. "Αληθή λέγεις.
ΣΩ. Ένήσαν δε γε αύτω αΰται αι δόΗαι. ή ου;
1. τηλικαϋτα] т. е. ήμίσεα. Говорится о треугольниках BDC. BDH. DFC. DFH. которые произошли от пересечения квадратов диагоналями.
1. έν τούτψ] т. е. в квадрате BCFH. 3
3. έν τψδε] т. е. в каком нибудь четырехфутовом квадрате — ABCD. BDHG и т. д.
6. ΤΤαι. διπλάσια. Σω. Τόδε ούν ποσάπουν γίγνεται;] Шлейерма-хер, находя вывод Сократа поспешным, думает, что пред ним после διπλάσια были еще некоторые слова в роде следующих: Σω. Τόδε ούν ποσαπλάσιον γίγνεται τούτου; Παι. Δι-πλάσιον. Σω. Τούτο δέ πηλίκον ήν;Παι. Τετράπουν. Σω. Τόδε ούν ποσάπουν γίγνεται; и т. д.
