84 ΣΩ. Άλλ5 από ποιας; πειρώ ήμΐν είπεΐν ακριβώς* και εί μή βούλει άριθμεΐν, άλλα δεΐ£ον από ποιας.
ΤΤΑΙ. 'Αλλά μά τον Δία, ώ Σώκρατες, έγωγε ούκ οϊδα.
Прерывая бесѣду со слугою, Сократъ указываетъ Менону на недоумѣніе его слуги, какъ на признакъ и начало всякаго истиннаго знанія.
ΣΩ. Εννοείς αΰ, ώ Με'νων, οΰ έστιν ήδη βαδί£ων δδε του 5 άναμιμνήσκεθαι; δτι τό μεν πρώτον ήδει μεν ου, ήτις έστιν ή του όκτώποδος χωρίου γραμμή, ώσπερ ουδέ νυν πω οΐδεν, άλλ3 ουν ώετό γ3 αυτήν τότε είδέναι και θαρραλε'ως άπεκρίνετο ως είδώς, και ούχ ηγείτο άπορεΐν* νυν δε ηγείται άπορεΐν ήδη, και ώσπερ ούκ οΐδεν, ούδ3 οϊεται είδέναι.
Β ίο ΜΕΝ. Αληθή λέγεις.
ΣΩ. Ούκούν νυν βέλτιον έχει περί τό πράγμα, δ ούκ ήδει;
ΜΕΝ. Και τούτο μοι δοκεΐ.
ΣΩ. Άπορεΐν ουν αυτόν ποιήσαντες και ναρκάν ώσπερ ή νάρκη, μών τι έβλάψαμεν; is ΜΕΝ. Ούκ έμοιγε δοκεΐ.
ΣΩ. ΤΤροΰργου γοΰν τι πεποιήκαμεν, ως έοικε, προς τό έ£ευ-ρεΐν, δπη έχει* νΰν μεν γάρ και ίητήσειεν αν ήδέως ούκ εί-δώς, τότε δε ραδίως αν και προς πολλούς και πολλάκις ώετ3 С αν ευ λέγειν περί τού διπλάσιου χωρίου, ως δει διπλάσιάν την 2 0 γραμμήν έχειν μήκει.
ΜΕΝ. Έοικεν.
4. ού έστίν ήδη βαδίΖων δδε
του άναμιμνήσκεσθαι;] Родительный падежъ τοϋ άναμιμνήσκεσθαι
зависитъ отъ οΰ, а само οΰ употреблено абсолютно въ зна
ченіи степени.
8. νΰν δέ ήγεΐται άπορεΐν] Указываемъ на это мѣсто текста, какъ на самый глубокій пунктъ всей бесѣды Сократа со слугою Менона. Недоумѣніе слуги Ме-нона, на которое указываетъ здѣсь Сократъ, произошло въ немъ вслѣдствіе того, что его мнѣніе, будто восьми-Футовая площадь получается чрезъ описаніе трехфутовой линіей, ока
залось несоизмѣримымъ съ тѣмъ смысломъ понятій равенства, половины и проч. которымъ онъ владѣетъ какъ непосредственнымъ содержаніемъ своего разума.
18. τότε δέ ήαδίυυς dv καί προς πολλούς καί πολλάκις ώετ1 dv εΰ λέγειν] Толкователи основательно указываютъ, въ соотвѣтствіе съ этими словами, на сдѣланное выше замѣчаніе самого Менона, что до бесѣды съ Сократомъ онъ со многими и часто разсуждалъ о добродѣтели, думая, что онъ знаетъ, что она такое.
84 ΣΩ. Άλλ5 από ποιας; πειρώ ήμΐν είπεΐν ακριβώς* και εί μή βούλει άριθμεΐν, άλλα δεΐ£ον από ποιας.
ΤΤΑΙ. 'Αλλά μά τον Δία, ώ Σώκρατες, έγωγε ούκ οϊδα.
Прерывая беседу со слугою, Сократ указывает Менону на недоумение его слуги, как на признак и начало всякого истинного знания.
ΣΩ. Εννοείς αΰ, ώ Με'νων, οΰ έστιν ήδη βαδί£ων δδε του 5 άναμιμνήσκεθαι; δτι τό μεν πρώτον ήδει μεν ου, ήτις έστιν ή του όκτώποδος χωρίου γραμμή, ώσπερ ουδέ νυν πω οΐδεν, άλλ3 ουν ώετό γ3 αυτήν τότε είδέναι και θαρραλε'ως άπεκρίνετο ως είδώς, και ούχ ηγείτο άπορεΐν* νυν δε ηγείται άπορεΐν ήδη, και ώσπερ ούκ οΐδεν, ούδ3 οϊεται είδέναι.
Β ίο ΜΕΝ. Αληθή λέγεις.
ΣΩ. Ούκούν νυν βέλτιον έχει περί τό πράγμα, δ ούκ ήδει;
ΜΕΝ. Και τούτο μοι δοκεΐ.
ΣΩ. Άπορεΐν ουν αυτόν ποιήσαντες και ναρκάν ώσπερ ή νάρκη, μών τι έβλάψαμεν; is ΜΕΝ. Ούκ έμοιγε δοκεΐ.
ΣΩ. ΤΤροΰργου γοΰν τι πεποιήκαμεν, ως έοικε, προς τό έ£ευ-ρεΐν, δπη έχει* νΰν μεν γάρ και ίητήσειεν αν ήδέως ούκ εί-δώς, τότε δε ραδίως αν και προς πολλούς και πολλάκις ώετ3 С αν ευ λέγειν περί τού διπλάσιου χωρίου, ως δει διπλάσιάν την 2 0 γραμμήν έχειν μήκει.
ΜΕΝ. Έοικεν.
4. ού έστίν ήδη βαδίΖων δδε
του άναμιμνήσκεσθαι;] Родительный падеж τοϋ άναμιμνήσκεσθαι
зависит от οΰ, а само οΰ употреблено абсолютно в зна
чении степени.
8. νΰν δέ ήγεΐται άπορεΐν] Указываем на это место текста, как на самый глубокий пункт всей беседы Сократа со слугою Менона. Недоумение слуги Ме-нона, на которое указывает здесь Сократ, произошло в нём вследствие того, что его мнение, будто восьми-Футовая площадь получается чрез описание трехфутовой линией, ока
залось несоизмеримым с тем смыслом понятий равенства, половины и проч. которым он владеет как непосредственным содержанием своего разума.
18. τότε δέ ήαδίυυς dv καί προς πολλούς καί πολλάκις ώετ1 dv εΰ λέγειν] Толкователи основательно указывают, в соответствие с этими словами, на сделанное выше замечание самого Менона, что до беседы с Сократом он со многими и часто рассуждал о добродетели, думая, что он знает, что она такое.
