β θείοι είσιν. δ δέ λέγουσι, ταυτί έστιν. άλλα σκόπει, εϊ σοι δο-κούσιν αληθή λέγειν. φασί γάρ την ψυχήν του ανθρώπου είναι αθάνατον, και τοτέ μεν τελευτάν, δ bή άποθνήσκειν κα-λούσι, τοτέ δέ πάλιν γίγνεσθαι, άπόλλυσθαι δ’ oύbέπoτε. bεΐv 5 bή διά ταυτα ώς όσιώτατα διαβιώναι τον βίον* "Οισι γάρ αν Φερσεφόνα ποινάν παλαιού πένθεος δέζηται, εις τον ύπερθεν С αλιον κείνων ένάτω έτει άνδιδοΐ ψυχάν πάλιν, εκ τάν βασι-λήες άγαυοι και σθένει κραιπνοί σοφία τε μέγιστοι άνδρες αύΗονται* ές δέ τον λοιπόν χρόνον ήρωες άγνοι προς άνθρώ-іοπών καλεύνται.α ατε ουν ή ψυχή αθάνατός τε ούσα και πολ-λάκις γεγονυΐα, και έωρακυΐα και τά ενθάδε και τα έν "Αώου και πάντα χρήματα, ούκ έστιν δ τι ου μεμάθηκεν, ώστε ού-Ьёѵ θαυμαστόν και περί αρετής και περί άλλων οιόν τε είναι αυτήν άναμνησθήναι ά γε και πρότερον ήπίστατο. άτε γάρ τής D is φύσεως άπάσης συγγενούς ούσης, καί μεμαθηκυίας τής ψυχής άπαντα, ούδέν κωλύει ‘έν μόνον άναμνησθεντα, δ δή μά-θησιν καλουσιν άνθρωποι, τάλλα πάντα αυτόν άνευρεΐν, εάν τις ανδρείος ή καί μή άποκάμνη ζητών* τό γάρ ζητεΐν άρα καί τό μανθάνειν άνάμνησις δλον έστίν. ουκουν δει πείθεσθαι 2οτούτω τω εριστικοί λόγω* ουτος μέν γάρ αν ημάς αργούς ποιήσειε καί έστι τοΐς μαλακοΐς των ανθρώπων ήδύς άκου-Ε σαι* δδε δέ εργατικούς τε καί ζητητικούς ποιεί, ф εγώ πιστεύ-ων άληθεΐ είναι έθέλω μετά σου ζητεΐν αρετή δ τι έστι.
Менонъ проситъ Сократа доказать ему его ученіе о томъ, что знаніе въ сущности своей есть только воспоминаніе.
ΜΕΝ. Ναι, ώ Σώκρατες* αλλά πώς λέγεις τούτο, δτι ου
жатъ къ такъ - называемымъ θρήνοι, плачевнымъ пѣснямъ. У Бека Fragm. Pind. Стр. 623.
6. Οΐσι γάρ — δέΗηται] οΐς άν δέΗεται, по словамъ Буттмана, есть болѣе древняя форма выраженія, вмѣсто παρ’ ών, или άφ* ών άν δέ£ηται. Срав. Ил. В. 186. Ibid. О. 39.
7. ένάτψ έτει] Вмѣсто девяти лѣтъ у Платона въ Федрѣ, для совершенія описываемыхъ здѣсь миграцій души, полагается тысяча лѣтъ р. 249. В.
7. ψυχάν] Бекъ — ψυχάς.
12. καί πάντα χρήματα] "Accedo Struvio ultimum καί damnanti.“ Буттманъ.
19. τό μανθάνειν άνάμνησις δλον έστίν.] Сравн. Федонъ ρ. 72. Ε. Федръ ρ. 249. С. Въ этомъ положеніи о знаніи какъ о воспоминаніи мы имѣемъ основное положеніе всей Платоновой философіи. См. Анализъ.
24. άλλά πώς λέγεις τούτο] Общее чтеніе: άλλ’ άπλώς. Гедике объясняетъ смыслъ слова άπλώς
β θείοι είσιν. δ δέ λέγουσι, ταυτί έστιν. άλλα σκόπει, εϊ σοι δο-κούσιν αληθή λέγειν. φασί γάρ την ψυχήν του ανθρώπου είναι αθάνατον, και τοτέ μεν τελευτάν, δ bή άποθνήσκειν κα-λούσι, τοτέ δέ πάλιν γίγνεσθαι, άπόλλυσθαι δ’ oύbέπoτε. bεΐv 5 bή διά ταυτα ώς όσιώτατα διαβιώναι τον βίον* "Οισι γάρ αν Φερσεφόνα ποινάν παλαιού πένθεος δέζηται, εις τον ύπερθεν С αλιον κείνων ένάτω έτει άνδιδοΐ ψυχάν πάλιν, εκ τάν βασι-λήες άγαυοι και σθένει κραιπνοί σοφία τε μέγιστοι άνδρες αύΗονται* ές δέ τον λοιπόν χρόνον ήρωες άγνοι προς άνθρώ-іοπών καλεύνται.α ατε ουν ή ψυχή αθάνατός τε ούσα και πολ-λάκις γεγονυΐα, και έωρακυΐα και τά ενθάδε και τα έν "Αώου και πάντα χρήματα, ούκ έστιν δ τι ου μεμάθηκεν, ώστε ού-Ьёи θαυμαστόν και περί αρετής και περί άλλων οιόν τε είναι αυτήν άναμνησθήναι ά γε και πρότερον ήπίστατο. άτε γάρ τής D is φύσεως άπάσης συγγενούς ούσης, καί μεμαθηκυίας τής ψυχής άπαντα, ούδέν κωλύει ‘έν μόνον άναμνησθεντα, δ δή μά-θησιν καλουσιν άνθρωποι, τάλλα πάντα αυτόν άνευρεΐν, εάν τις ανδρείος ή καί μή άποκάμνη ζητών* τό γάρ ζητεΐν άρα καί τό μανθάνειν άνάμνησις δλον έστίν. ουκουν δει πείθεσθαι 2οτούτω τω εριστικοί λόγω* ουτος μέν γάρ αν ημάς αργούς ποιήσειε καί έστι τοΐς μαλακοΐς των ανθρώπων ήδύς άκου-Ε σαι* δδε δέ εργατικούς τε καί ζητητικούς ποιεί, ф εγώ πιστεύ-ων άληθεΐ είναι έθέλω μετά σου ζητεΐν αρετή δ τι έστι.
Менон просит Сократа доказать ему его учение о том, что знание в сущности своей есть только воспоминание.
ΜΕΝ. Ναι, ώ Σώκρατες* αλλά πώς λέγεις τούτο, δτι ου
жат к так - называемым θρήνοι, плачевным песням. У Бека Fragm. Pind. Стр. 623.
6. Οΐσι γάρ — δέΗηται] οΐς άν δέΗεται, по словам Буттмана, есть более древняя форма выражения, вместо παρ’ ών, или άφ* ών άν δέ£ηται. Срав. Ил. В. 186. Ibid. О. 39.
7. ένάτψ έτει] Вместо девяти лет у Платона в Федре, для совершения описываемых здесь миграций души, полагается тысяча лет р. 249. В.
7. ψυχάν] Бек — ψυχάς.
12. καί πάντα χρήματα] "Accedo Struvio ultimum καί damnanti.“ Буттман.
19. τό μανθάνειν άνάμνησις δλον έστίν.] Сравн. Федон ρ. 72. Ε. Федр ρ. 249. С. В этом положении о знании как о воспоминании мы имеем основное положение всей Платоновой философии. См. Анализ.
24. άλλά πώς λέγεις τούτο] Общее чтение: άλλ’ άπλώς. Гедике объясняет смысл слова άπλώς
