υπό σοφίας έλαθες ούδέν είπών. άλλ5 έτι μοι τό έτερον έπι-δεί£ατον, όπως αυ έστιν λεγοντα | σιγάν. Καί μοι έδόκει ύπε- С ραγωνιάν ό Κτήσιππος διά τά παιδικά. "Οταν σιγάς, έφη ° Εύθύδημος, ού πάντα σιγάς; Έγωγε, ή δ’ δς. Ούκούν και 5 τά λεγοντα σιγάς, εϊπερ τών απάντων έστιν τά λεγοντα. Τί δε; έφη ό Κτήσιππος, ού σιγά πάντα; Ού δήπου, έφη ό Εύθύ-δημος. Άλλ5 άρα, ώ βέλτιστε, λέγει τό πάντα; Τά γε δήπου λέγοντα. 'Αλλά, ή δ5 δς, ού τούτο ερωτώ, αλλά τά πάντα σιγά ή λέγει; Ούδέτερα καί άμφότερα, εφη ύφαρπάσας ό | Δι- D ίο ονυσόδωρος* εύ γάρ οΐδα δτι τή άποκρίσει ούχ έΗεις δ τι χρή. Καί ό Κτήσιππος ώσπερ είώθει μέγα πάνυ άνακαγχάσας,
^Ω Εύθύδημε, έφη, ό αδελφός σου έΗημφοτέρικεν τον λόγον καί άπόλωλέ τε καί ήττηται. Καί ό Κλεινίας πάνυ ήσθη καί έγέλασεν, ώστε ό Κτήσιππος έγένετο πλεΐον ή δεκαπλάσιος, ίο ό δέ μοι πανούργος ών ό Κτήσιππος παρ3 αυτών τούτων αύτά ταύτα παρακηκόει* ού γάρ έστιν άλλων τοιαύτη σοφία τών νύν I ανθρώπων. Ε
XXVII. Κάγώ εΐπον, Τί γελάς, а Κλεινία, επί σπουδαίοις οΰτω πράγμασιν καί καλοΐς;
18-й софизмъ: прекрасный предметъ не изъясняется чрезъ соприсутствіе ему красоты.
20 Συ γάρ ήδη τι πώποτε είδες, ώ Σώκρατες, καλόν πρά^ γμα; έφη ό Διονυσόδωρος. Έγωγε έφην, καί πολλά γε, ώ Διονυσόδωρε, ?Αρα ετερα οντα τού καλού, έφη. ή ταύτά τώ I καλώ; Κάγώ εν παντί έγενόμην ύπό απορίας καί ήγού- 30] μην δίκαια πεπονθέναι δτι έγρυΗα, όμως δε έτερα έφην 25 αύτοΰ γε τού καλού* πάρεσην μέντοι εκάστω αύτών κάλλος τι. Έάν οΰν, έφη, παραγένηταί σοι βούς, βοΰς εί καί δτι νύν εγώ σοι πάρειμι, Διονυσόδωρος εί; Εύφήμει τούτο γε, ήν δ εγώ.
Сократъ, подражая софистамъ, рѣшаетъ вопросъ, какимъ образомъ одно чрезъ соприсутствіе другого дѣлается другимъ.
Αλλά τίνα τρόπον, έφη, ετέρου έτέρω παραγενομένου τό 30 έτερον έτερον άν εϊη; ""Αρα τούτο, έφην | εγώ, απορείς; Ε ήδη δ1 ιδία τών άνδρών την σοφίαν έπεχείρουν μιμεΐσθαι
υπό σοφίας έλαθες ούδέν είπών. άλλ5 έτι μοι τό έτερον έπι-δεί£ατον, όπως αυ έστιν λεγοντα | σιγάν. Καί μοι έδόκει ύπε- С ραγωνιάν ό Κτήσιππος διά τά παιδικά. "Οταν σιγάς, έφη ° Εύθύδημος, ού πάντα σιγάς; Έγωγε, ή δ’ δς. Ούκούν και 5 τά λεγοντα σιγάς, εϊπερ τών απάντων έστιν τά λεγοντα. Τί δε; έφη ό Κτήσιππος, ού σιγά πάντα; Ού δήπου, έφη ό Εύθύ-δημος. Άλλ5 άρα, ώ βέλτιστε, λέγει τό πάντα; Τά γε δήπου λέγοντα. 'Αλλά, ή δ5 δς, ού τούτο ερωτώ, αλλά τά πάντα σιγά ή λέγει; Ούδέτερα καί άμφότερα, εφη ύφαρπάσας ό | Δι- D ίο ονυσόδωρος* εύ γάρ οΐδα δτι τή άποκρίσει ούχ έΗεις δ τι χρή. Καί ό Κτήσιππος ώσπερ είώθει μέγα πάνυ άνακαγχάσας,
^Ω Εύθύδημε, έφη, ό αδελφός σου έΗημφοτέρικεν τον λόγον καί άπόλωλέ τε καί ήττηται. Καί ό Κλεινίας πάνυ ήσθη καί έγέλασεν, ώστε ό Κτήσιππος έγένετο πλεΐον ή δεκαπλάσιος, ίο ό δέ μοι πανούργος ών ό Κτήσιππος παρ3 αυτών τούτων αύτά ταύτα παρακηκόει* ού γάρ έστιν άλλων τοιαύτη σοφία τών νύν I ανθρώπων. Ε
XXVII. Κάγώ εΐπον, Τί γελάς, а Κλεινία, επί σπουδαίοις οΰτω πράγμασιν καί καλοΐς;
18-й софизм: прекрасный предмет не изъясняется чрез соприсутствие ему красоты.
20 Συ γάρ ήδη τι πώποτε είδες, ώ Σώκρατες, καλόν πρά^ γμα; έφη ό Διονυσόδωρος. Έγωγε έφην, καί πολλά γε, ώ Διονυσόδωρε, ?Αρα ετερα οντα τού καλού, έφη. ή ταύτά τώ I καλώ; Κάγώ εν παντί έγενόμην ύπό απορίας καί ήγού- 30] μην δίκαια πεπονθέναι δτι έγρυΗα, όμως δε έτερα έφην 25 αύτοΰ γε τού καλού* πάρεσην μέντοι εκάστω αύτών κάλλος τι. Έάν οΰν, έφη, παραγένηταί σοι βούς, βοΰς εί καί δτι νύν εγώ σοι πάρειμι, Διονυσόδωρος εί; Εύφήμει τούτο γε, ήν δ εγώ.
Сократ, подражая софистам, решает вопрос, каким образом одно чрез соприсутствие другого делается другим.
Αλλά τίνα τρόπον, έφη, ετέρου έτέρω παραγενομένου τό 30 έτερον έτερον άν εϊη; ""Αρα τούτο, έφην | εγώ, απορείς; Ε ήδη δ1 ιδία τών άνδρών την σοφίαν έπεχείρουν μιμεΐσθαι
