ήσω όπως αν σύ κελεύης. δταν μή είδώ δ τι έρωτας, κελεύεις με δμως άποκρίνεσθαι, αλλά μή έπανερέσθαι; Υπολαμβάνεις γάρ δήπου τι, | έφη, δ λέγω; Έγωγε, ήν δ3 εγώ. ΤΤρός С τούτο τοίνυν άποκρίνου δ υπολαμβάνεις. Τί οΰν, έφην, αν ь σύ μεν άλλη έρωτας διανοούμενος, έγώ δέ άλλη ύπολάβω, έπειτα προς τούτο αποκρίνομαι, έΕαρκεΐ σοι, έάν μηδέν προς έπος άποκρίνωμαι; Έμοιγε, ή δ5 δς* ού μέντοι σοί γε, ώς έγωμαι. Ού τοίνυν μά Δία άποκρινούμαι, ήν δ’ έγώ, πρότε-ρον πριν αν πύθωμαι. Ούκ άποκρινεΐ, έφη, προς α αν αίεί. ίο ύπολαμβάνης δτι έχων φλυαρείς, και αρχαιότερος | εΐ τού D δέοντος, κάγώ έγνων αυτόν δτι μοι χαλεπαίνοι διαστέλλοντι τά λεγόμενα, βουλόμενός με θηρεύσαι τα ονόματα περιστήσας. άνεμνήσθην οΰν τού Κόννου δτι μοι κάκεΐνος χαλεπαίνει έκάστοτε, δταν αύτω μή ύπείκω, έπειτά μου ήττον έπιμελεΐ-is ται ώς αμαθούς δντος* έπει δέ οΰν διενενοήμην και παρά τούτον φοιτάν, ψήθην δεΐν ύπείκειν. μή με σκαιόν ήγησάμενος φοιτητήν μή προσδέχοιτο. ειπον οΰν* 3Αλ\5 εί δοκεΐ σοι, Εύ-θύδημε, ουτω [ποιεΐν], | ποιητέον σύ γάρ πάντως που κάλ- Ε λιον έπίστασαι διαλέγεσθαι ή έγώ τέχνην έχων ιδιώτου άν-20 θρώπου' έρώτα οΰν πάλιν έ£ αρχής.
- Доказательство 10-го софизма: знаніе предполагаетъ какой-нпбудь органъ себя, который долженъ быть мыслимъ всегда тожественнымъ. Посему, если Сократъ напримѣръ всегда знаетъ все однимъ и тѣмъ же, то онъ есть всегда все знающій.
Άποκρίνου δη, έφη, πάλιν, πότερον έπίστασαι τω α έπίστασαι ή οΰ; 'Έγωγε, έφην, τή γεψυχή. | Οΰτος αΰ, έφη, προσαττοκρίνε- 296 ται τοΐς έρωτωμένοις. ού γάρ έγωγε έρωτώ δτω άλλ3 εί έπίστασαι τω. Πλέον αΰ, έφην έγώ, τού δέοντος άπεκρινάμην ύπό άπαιδευ-25 σίας* αλλά συγγίγνωσκέ μοΓ άποκρινούμαι γάρ ήδη απλώς, δτι έπίσταμαί τω ά έπίσταμαι. Πότερον, ή δ3 δς, τω αύτω τούτω γ’ αίεί, ή έστι μέν δτε τούτω, έστιν δέ δτε έτέρω; Αίεί, δταν έπίστωμαι, ήν δ’ εγώ, τούτω. Ούκ αΰ, έφη, παύσει παραφ-θεγγόμενος; Άλλ’ δπως μή τι ημάς σφαλεί | τό αίει τούτο. Β 30 Ουκουν ημάς γ’ έφη άλλ’ εϊπερ, σέ. άλλ’ άποκρίνου* ή αίει τούτω έπίστασαι; Αίεί, ήν δ’ έγώ, έπειδή δει άφελεΐν τό δταν. Ούκοΰν αίει μέν τούτω έπίστασαι* αίει δ’ έπιστάμε-
