μώς, ή δ’ δς, αλλά τούτο έτι ήμΐν μόνον εϊπατον και έπιδεί-ξατον, ότι αληθή λέγετον, και εάν εϊπητον, όπόσους έκάτερος εχει υμών, και φαίνησθε γνόντες ημών άριθμησάντων, ήδη πεισόμεθα ύμΐν και τάλλα. ήγουμένω ουν σκώπτεσθαι ούκ | D 5 ήθελέτην, άλλ’ ώμολογησάτην πάντα χρήματα έπίστασθαι καθ’ έν έκαστον έρωτώμενοι υπό Κτησίππου. ό γάρ Κτήσιππος πάνυ άπαρακαλύπτιυς ούδέν δ τι ούκ ή ρώτα τελευτών, και τά αϊσχιστα, ει έπισταίσθην τώ δέ άνδρέιότατα όμόσε ήτην τοΐς έρωτήμασιν όμολογούντες είδέναι ώσπερ οι κάπροι οί προς ίο την πληγήν [όμόσε] ωθούμενοι, ώστ3 έγωγε και αύτός, ώ Κριτών, ύπ3 απιστίας ήναγκάσθην τελευτών έρέσθαι [τον Εύθύ-δημον], ει και όρχεΐσθαι | έπίσταιτο ό Διονυσόδωρος* ό δε', Ε Πάνυ, έφη. Ού δήπου, ήν δ’ εγώ, και ές μαχαίρας γε κυβισ-τάν και έπι τροχού δινεΐσθαι τηλικούτος ών. *οίίπω* ούτω ss πόρρω σοφίας ήκεις; Ούδέν, έφη, δ τι ου.
- 10-й софизмъ: безусловный объемъ знанія всегда приличествуетъ знающему.
Πότερον δε', ήν δ’ εγώ, πάντα νυν μόνον έπίστασθον ή και αίεί; Και αίεί, έφη. Και δτε παιδία ήστην και εύθύς γενόμενοι ήπίστα-σθε, πάντα; Έφάτην άμα άμφοτέρω* και ήμΐν μέν | άπιστον έδό- 29ο κει τό πράγμα είναι’ ό δ" Εύθύδημος, Απιστείς, έφη, ώ Σώκρατες; 20 ΓΓλήν γε δ τι, ήν δ’ εγώ, είκός υμάς έστι σοφούς είναι. Άλλ3 ήν, έφη, έθελήσης μοι άποκρίνεσθαι, εγώ έπιδείξω καν σοι ταϋτα τά θαυμαστά. Αλλά μην, ήν δ’ εγώ, ήδιστα ταυτα εξελέγχομαι, εί γάρ τοι λέληθα έμαυτόν σοφός ών, σύ δε τούτο επιδείξεις, ως πάντα έπίσταμαι και αίεί, τί μεΐζον έρμαιον 2ΰ αύτοϋ αν εΰροιμι έν παντι τώ βίω;
Эпизодъ, приготовляющій читателя къ пониманію діалектической ловкости софистовъ.
XXII. Άποκρίνου δη, | έφη. Ώς άποκρινουμένου έρώτα. Β ^Αρ' ούν, έφη, ώ Σώκρατες, επιστήμων τω ει ή ου; Έγωγε. Πότερον ουν ω επιστήμων ει, τούτω και έπίστασαι ή άλλω τψ; ΤΩ\ επιστήμων, οίμαι γάρ σε την ψυχήν λέγειν ή ού во τούτο λέγεις; Ούκ αίσχύνει, έφη, ώ Σώκρατες; ερωτώμενος άντερωτας; Εϊεν, ήν δ3 εγώ* αλλά πώς ποιώ; ούτω γάρ ποι-
