μάθοι, τά μεν πράγματα ούδέν άν μάλλον ειδείη πή ?χει. προσπαίζειν δέ οΐός τ άν ειη τοΐς άνθρώποις διά την των ονομάτων διαφοράν ύποσκελίζων και άνατρέπων, ώσπερ οι τά σκολύθρια των μελλόντων | καθιζήσεσθαι ύποσπώντες χαί- C 5 ρουσι και γελώσιν, επειδάν ϊδωσιν ύπτιον άνατετραμμένον. ταυτα μεν ουν σοι παρά τούτων νόμιζε παιδιάν γεγονέναΓ τό δε μετά ταυτα δήλον ότι τούτω γέ σοι αύτώ τά σπουδαία ένδεβεσθον και εγώ ύφηγήσομαι αύτοΐν α μοι ύπέσχοντο αποδώσειν. έφάτην γάρ έπιδεβεσθαι την προτρεπτικήν σοφί-ιο αν* νυν δε μοι δοκεΐ ωηθήτην πρότερον δεΐν παΐσαι προς σε. | D ταυτα μεν ουν, ώ Εύθύδημέ τε και Διονυσόδωρε, πεπαίσθω τε ύμΐν και ίσως ικανώς έχει* τό δε δη μετά ταυτα έπιδεβατον προτρέποντε τό μειράκιον, όπως χρή σοφίας τε και αρετής έπιμεληθήναι.
- Для образца такой бесѣды, Сократъ вступаетъ въ разговоръ съ Клейніемъ по вопросу объ условіяхъ счастья, т.-е. о благахъ, начиная съ богатства и кончая мудростію*,
15 πρότερον δ" εγώ σφών ενδεβομαι, οιον αυτό ύπολαμβάνω και οΐου αυτού επιθυμώ άκοΰσαι* εάν ουν δό£ω ύμΐν ίδιωτικώς τε και γελοίως αυτό ποιεΐν, μη μου καταγελάτε* υπό προθυμίας γάρ του. άκουσαι τής ύμετέρας σοφίας [ τολμήσω άπαυτοσχε- Ε διάσαι εναντίον υμών, άνάσχεσθον ουν άγελαστί άκούοντες 20 αυτοί τε και οΐ μαθηταί υμών* σύ δέ μοι, ώ παΐ ΑΕιόχου" άπόκριναι.
VIII. Άρά γε πάντες άνθρωποι βουλόμεθα ευ πράττειν; ή τούτο μέν ερώτημα ών νυν δη έφοβούμην εν τών καταγελά-στων; άνόητον γάρ δήπου και τό έρωταν τά τοιαϋτα* τίς γάρ 25 ου βούλεται ευ πράττειν; Ούδείς όστις ούκ, έφη ό Κλεινίας. j 279 Εϊεν, ήν δ' εγώ* τό δη μετά τούτο, επειδή βουλόμεθα ευ πρ'άτ-τειν, πώς άν ευ πράττοιμεν; δρ’ άν εί ήμΐν πολλά κάγαθά εϊη; ή τούτο εκείνου έτι εύηθέστερον; δήλον γάρ που καί τούτο ότι ούτως έχει. Συνέφη. Φέρε δή, αγαθά δέ ποια άρα τών 30 όντων τυγχάνει ήμΐν όντα; ή ου χαλεπόν ουδέ σεμνού άνδρός πάνυ τι ουδέ τούτο έοικεν είναι εύπορεΐν; πας γάρ άν ήμΐν εϊποι, ότι τό πλουτεΐν αγαθόν ή γάρ; Πάνυ γ* έφη. Ούκούν
μάθοι, τά μεν πράγματα ούδέν άν μάλλον ειδείη πή ?χει. προσπαίζειν δέ οΐός τ άν ειη τοΐς άνθρώποις διά την των ονομάτων διαφοράν ύποσκελίζων και άνατρέπων, ώσπερ οι τά σκολύθρια των μελλόντων | καθιζήσεσθαι ύποσπώντες χαί- C 5 ρουσι και γελώσιν, επειδάν ϊδωσιν ύπτιον άνατετραμμένον. ταυτα μεν ουν σοι παρά τούτων νόμιζε παιδιάν γεγονέναΓ τό δε μετά ταυτα δήλον ότι τούτω γέ σοι αύτώ τά σπουδαία ένδεβεσθον και εγώ ύφηγήσομαι αύτοΐν α μοι ύπέσχοντο αποδώσειν. έφάτην γάρ έπιδεβεσθαι την προτρεπτικήν σοφί-ιο αν* νυν δε μοι δοκεΐ ωηθήτην πρότερον δεΐν παΐσαι προς σε. | D ταυτα μεν ουν, ώ Εύθύδημέ τε και Διονυσόδωρε, πεπαίσθω τε ύμΐν και ίσως ικανώς έχει* τό δε δη μετά ταυτα έπιδεβατον προτρέποντε τό μειράκιον, όπως χρή σοφίας τε και αρετής έπιμεληθήναι.
- Для образца такой беседы, Сократ вступает в разговор с Клейнием по вопросу об условиях счастья, т. е. о благах, начиная с богатства и кончая мудростию*,
15 πρότερον δ" εγώ σφών ενδεβομαι, οιον αυτό ύπολαμβάνω και οΐου αυτού επιθυμώ άκοΰσαι* εάν ουν δό£ω ύμΐν ίδιωτικώς τε και γελοίως αυτό ποιεΐν, μη μου καταγελάτε* υπό προθυμίας γάρ του. άκουσαι τής ύμετέρας σοφίας [ τολμήσω άπαυτοσχε- Ε διάσαι εναντίον υμών, άνάσχεσθον ουν άγελαστί άκούοντες 20 αυτοί τε και οΐ μαθηταί υμών* σύ δέ μοι, ώ παΐ ΑΕιόχου" άπόκριναι.
VIII. Άρά γε πάντες άνθρωποι βουλόμεθα ευ πράττειν; ή τούτο μέν ερώτημα ών νυν δη έφοβούμην εν τών καταγελά-στων; άνόητον γάρ δήπου και τό έρωταν τά τοιαϋτα* τίς γάρ 25 ου βούλεται ευ πράττειν; Ούδείς όστις ούκ, έφη ό Κλεινίας. j 279 Εϊεν, ήν δ' εγώ* τό δη μετά τούτο, επειδή βουλόμεθα ευ πρ'άτ-τειν, πώς άν ευ πράττοιμεν; δρ’ άν εί ήμΐν πολλά κάγαθά εϊη; ή τούτο εκείνου έτι εύηθέστερον; δήλον γάρ που καί τούτο ότι ούτως έχει. Συνέφη. Φέρε δή, αγαθά δέ ποια άρα τών 30 όντων τυγχάνει ήμΐν όντα; ή ου χαλεπόν ουδέ σεμνού άνδρός πάνυ τι ουδέ τούτο έοικεν είναι εύπορεΐν; πας γάρ άν ήμΐν εϊποι, ότι τό πλουτεΐν αγαθόν ή γάρ; Πάνυ γ* έφη. Ούκούν
