τούτο δ3 αυτό έπιδείΕασθον* τουτονί τον νεανίσκον πείσατον,
'ώς χρή φίλοσοφεΐν και αρετής έττιμελεΐσθαι, καί χαριεΐσθον έμοί.τε καί τουτοισί πάσιν. συμβέβηκεν γάρ τι τοιουτον τώ μειρακίψ τούτψ* εγώ τε καί οϊδε πάντες τυγχάνομεν έπιθυ- Β 5 μουντές ώς βέλτιστον αυτόν γενέσθαι. έστι δε ούτος ’ΑΕιόχου μεν υιός του ’ Αλκιβιάδου του παλαιού, | αύτανεψιός δε τοΰ νυν δντος Αλκιβιάδου. όνομα δ* αύτψ Κλεινίας. έστι δέ νέος, φοβούμεθα δή περί αύτψ οΐον είκός περί νέψ, μή τις φθή ημάς επ’ άλλο τι επιτήδευμα τρέψας την διάνοιαν καί διαφ-ιο θείρη. σφώ ουν ήκετον εις κάλλιστον* άλλ’ ει μή τι διαφέρει ύμΐν, λάβετον πείραν τού μειράκιου καί διαλεχθητον εναντίον ημών, είπόντος ουν εμού σχεδόν τι αυτά ταύτα ό Εύθύδημος άμα άνδρείως τε καί θαρραλέως, 3Αλλ3 ούδέν διαφέρει, | ώ Σώ- С κρατες, έφη, εάν μόνον έθέλη άποκρίνεσθαι ό νεανίσκος. 3Αλ-15 λά μεν δή, έφην εγώ, τούτο γε καί εϊθισται* θαμά γάρ αύτψ οΐδε προσιόντες πολλά έρωτώσίν τε καί διαλέγονται, ώστε έπιεικώς θαρρεί τό άποκρίνασθαι.
if Предупредивъ Ктезиппа о затруднительности воспроизвести всю мудрость софистовъ, Сократъ излагаетъ:
V. Τάδή μετά ταύτα, ώ Κρίτων, πώς άν καλώς σοι διηγη-σαίμην; ού γάρ σμικρόν τό έργον, δύνασθαι αναλάβεΐν διε-20 Ξιόντα σοφίαν άμήχανον όσην ώστ5. έγιυγε καθάπερ οί ποιη-ταί I δέομαι άρχόμενος τής διηγήσεως Μούσας τε καί Μνήμην D έπικαλεΐσθαι*
- 1-й софизмъ: познающіе суть ли люди разумные или невѣжды? Здѣсь:
ήρΕατο δ ουν ένθένδε ποθέν oJ Εύθύδημος ώς έγψμαι.
Κλεινία, πότεροί είσι τών ανθρώπων οί μανθάνοντες, οί 25 σοφοί ή οί αμαθείς; καί τό μειράκιον άτε μεγάλου όντος τού ερωτήματος ήρυθρίασέν τε καί άπορήσας έβλεπεν εις εμέ· καί εγώ γνούς αύτόν τεθορυβημένον, Θάρρει, ήν δ5 έγώ, ώ Κλεινία, καί άπόκριναι | άνδρείως όπότερά σοι φαίνεται* ίσως γάρ τοι Ε ώφελεΐ την μεγίστην ώφέλειαν. καί εν τούτψ ό Διονυσόδω-30 ρος προσκύψας μοι μικρόν προς τό οΰς, πάνυ μειδιάσας τώ προσώπψ, Καί μην, έφη, σοι, ώ Σώκρατες, προλέγω, ότι οπό'
τούτο δ3 αυτό έπιδείΕασθον* τουτονί τον νεανίσκον πείσατον,
'ώς χρή φίλοσοφεΐν και αρετής έττιμελεΐσθαι, καί χαριεΐσθον έμοί.τε καί τουτοισί πάσιν. συμβέβηκεν γάρ τι τοιουτον τώ μειρακίψ τούτψ* εγώ τε καί οϊδε πάντες τυγχάνομεν έπιθυ- Β 5 μουντές ώς βέλτιστον αυτόν γενέσθαι. έστι δε ούτος ’ΑΕιόχου μεν υιός του ’ Αλκιβιάδου του παλαιού, | αύτανεψιός δε τοΰ νυν δντος Αλκιβιάδου. όνομα δ* αύτψ Κλεινίας. έστι δέ νέος, φοβούμεθα δή περί αύτψ οΐον είκός περί νέψ, μή τις φθή ημάς επ’ άλλο τι επιτήδευμα τρέψας την διάνοιαν καί διαφ-ιο θείρη. σφώ ουν ήκετον εις κάλλιστον* άλλ’ ει μή τι διαφέρει ύμΐν, λάβετον πείραν τού μειράκιου καί διαλεχθητον εναντίον ημών, είπόντος ουν εμού σχεδόν τι αυτά ταύτα ό Εύθύδημος άμα άνδρείως τε καί θαρραλέως, 3Αλλ3 ούδέν διαφέρει, | ώ Σώ- С κρατες, έφη, εάν μόνον έθέλη άποκρίνεσθαι ό νεανίσκος. 3Αλ-15 λά μεν δή, έφην εγώ, τούτο γε καί εϊθισται* θαμά γάρ αύτψ οΐδε προσιόντες πολλά έρωτώσίν τε καί διαλέγονται, ώστε έπιεικώς θαρρεί τό άποκρίνασθαι.
if Предупредив Ктезиппа о затруднительности воспроизвести всю мудрость софистов, Сократ излагает:
V. Τάδή μετά ταύτα, ώ Κρίτων, πώς άν καλώς σοι διηγη-σαίμην; ού γάρ σμικρόν τό έργον, δύνασθαι αναλάβεΐν διε-20 Ξιόντα σοφίαν άμήχανον όσην ώστ5. έγιυγε καθάπερ οί ποιη-ταί I δέομαι άρχόμενος τής διηγήσεως Μούσας τε καί Μνήμην D έπικαλεΐσθαι*
- 1-й софизм: познающие суть ли люди разумные или невежды? Здесь:
ήρΕατο δ ουν ένθένδε ποθέν oJ Εύθύδημος ώς έγψμαι.
Κλεινία, πότεροί είσι τών ανθρώπων οί μανθάνοντες, οί 25 σοφοί ή οί αμαθείς; καί τό μειράκιον άτε μεγάλου όντος τού ερωτήματος ήρυθρίασέν τε καί άπορήσας έβλεπεν εις εμέ· καί εγώ γνούς αύτόν τεθορυβημένον, Θάρρει, ήν δ5 έγώ, ώ Κλεινία, καί άπόκριναι | άνδρείως όπότερά σοι φαίνεται* ίσως γάρ τοι Ε ώφελεΐ την μεγίστην ώφέλειαν. καί εν τούτψ ό Διονυσόδω-30 ρος προσκύψας μοι μικρόν προς τό οΰς, πάνυ μειδιάσας τώ προσώπψ, Καί μην, έφη, σοι, ώ Σώκρατες, προλέγω, ότι οπό'
