Страница:Бальмонт. Ясень. 1916.pdf/76

Эта страница была вычитана


КРАСА ЦВѢТКА.

Краса цвѣтка нерукодѣльная,
Весь цвѣтъ свой Богу отдаетъ,
И для пчелы, какъ чаша цѣльная,
Хранитъ въ себѣ душистый медъ.

Среди смарагдовъ, что качаются
Полдневнымъ Солнцемъ горяча.
Въ лугахъ, гдѣ мысль и мысль встрѣчаются,
Горитъ цвѣточная свѣча.

Когда же Ночь подходитъ черная,
10 И звѣзды высыпятъ, спѣша,
Имъ ладанъ льетъ нерукотворная
Себя отдавшая душа.